Le Petit Bois ligt op een helling en dat merk je al direct bij aankomst. De eerste etage van de boerderij ligt aan de weg maar de begane grond kan alleen bereikt worden via de trappen die zowel links als rechts van de boerderij naar beneden lopen. Het terrein rond de boerderij is terrasvormig aangelegd. Tussen de terrassen liggen oude stenen muren die op sommige plaatsen zijn ingestort. Bij de put voert een trap verder omlaag naar de voormalige moestuin vanwaar je af kunt dalen naar een klein beschut dal. Hier ligt het “klaverveld” dat we zo noemen omdat er vroeger klaver voor de schapen werd verbouwd. Het huis ligt temidden van bomen en struiken. Rond de boerderij is op elk uur van de dag zon en schaduw te vinden.
De maaltijden gebruiken we graag op het terras beneden. Overdag wordt de zon getemperd door het blad van de blauwe regen en met een parasol erbij is het hier meestal wel uit te houden. In de zomer is de temperatuur op dit terras vaak tot na middernacht aangenaam doordat de muren van de boerderij de warmte nog lang blijven afgeven. De decoratieve put gebruiken we sinds de komst van de waterleiding niet meer. Door een lek raakt hij niet meer zo vol als voorheen. Van de vroegere laag helder water van ca 3 m rest tegenwoordig slechts een modderig laagje van maximaal 30 cm.
Als je geklingel hoort, kunnen het jagers zijn die met hun honden op zoek zijn naar wild of de schaapskudde is in de buurt. Een leuk gezicht hoor die schapen maar niet iedereen op het plateau is er blij mee. Vroeger graasden ze onder de hoede van madame Hiler op het plateau. Zij hield ze altijd goed in de gaten. Tenminste als ze niet werd afgeleid door een kletspraatje want dat was een welkome afleiding voor haar. En...ja, dan ineens waren de schapen er vandoor en moest madame Hiler het kletspraatje onderbreken om achter de kudden aan te gaan. `Héé` en `hoo` hoorde je dan over het plateau, net zolang tot de kudde weer bij elkaar was. Nu haar zoon de kudde verzorgt, lopen de schapen overal rond en eten soms de beplanting van de buren op. ‘S Avonds gaan ze echter op stal en dan hoor je de zoon zich soms al mopperend door het struikgewas bewegen op zoek naar zijn kudde terwijl de schemering zijn intrede doet.
Le Petit Bois biedt uitzicht op het dal dat vanaf de Rhône richting Privas loopt.
Aan de overkant van dit dal liggen de fluwelige hellingen van het Foret Domanial
de Barrès. De stipjes tegen de heuvel zijn de caravans van Camping Le Merle Roux.
In het dal liggen plaatsjes als Brune, Chomérac en St Symphorien-
De natuur op het plateau is ruig. Droge zomers, de Mistral en soms zelfs de Sirocco
zijn hier debet aan. Maar in het voorjaar loopt al het groen weer fris uit en vind
je overal bloemen. Dan kleurt de tijm de hellingen paars met roze. Het felle geel
van gaspeldoorn en struikjasmijn steekt er mooi bij af. De bloempjes van het witte-
In de moestuin stonden vroeger frambozen, rozemarijn-